سید غلام حسین« آغا حسین» صادقی سید میرزا« علی» متولد 1340 در مرکز فرمانداری بلخاب در یک خانواده فرهنگ دوست و شناخته شده در منطقه، دیده به جهان گشوده از آنجا که پدر خانواده« پدر» از جمله ملک داران و افراد چیر منطقه به حساب می آمد و از سویی به دانش و معرفت دینی علاقه داشت، فرزند خود را به مکتب خانه سپرد تا خواندن و نوشتن را بیاموزد. وقتی به سن تحصیل رسید علی رغم ذهنیت مردم نسبت به تحصیل علوم جدید وی را با تشویق استاندار که همان پدر او بود، در سال 1346 به مدرسه دولتی اسم نویسی کرد.
وی پس از به پایان رساندن دوره ابتدائی در حوزه علمیه آن منطقه به تحصیل علوم دینی اهتمام ورزید و تا به پایان بردن دوره راهنمایی« متوسط»، دوره مقدماتی علوم دینی را نیز به پایان رسانید و در سال 1354 برای ادامه تحصیلات حوزوی وارد حوزه قم گردید که همزمان بود با اختناق سیاسی و فشارهای اجتماعی شاه  بر علیه مردم ایران و حوزات دینی. وی پس از یک و نیم سال تحصیل در حوزه قم دوباره به وطن خود برگشت و به تحصیلات کلاسیک خود ادامه داد و در سال 1357 با دریافت مدرک دیپلم از دبیرستان حبیبیه کابل به مدّت یک سال در زادگاه خود به شغل معلمی پرداخت.
تابستان سال 57 که چند ماه از کودتای کمونیست ها می گذشت در محفل که در کنار مرقد میر سید علی جدّ سادات بلخاب هر شب جمعه برگذار می شود و از مردم بلخاب و مناطق اطراف حضور دارند، سخنرانی می کند تحت عنوان مبارزه انقلاب از دیدگاه امام حسین(ع) که به دستگاه بر می خورد و مأمورین عالی رتبه دولت که در محفل حاضر بودند، به مرکز گزارش می دهند و سخنرانی را علیه نظام و نفع خارجی ها«ایران» می دانند و هفته آینده با فرستادن دو تا مأمور او را به مرکز اداری محلی می برند و پس از بازجویی با قید تعهد که نباید از شهر و حومه آن خارج  شود آزاد می کنند و البته این آسان گیری به علت اختلافات میان حزب خلق و پرچم بود که خلقی ها در رأس قدرت بودند و بدنه ای پائین به دست پرچمی را بوده همانند مسئولیت اداره بلخاب. هر چه زمان می گذشت حکومت کمونیستی نسبت به دین، آزادی و مردم تهدید آمیزتر می گردید و بخصوص که این تهدید نسبت به روحانیت و قشر آگاه و روشن فکر محسوس تر می نمود و بنابراین برای مقابله با چنین رویکردی منفی و تخریبی بر اساس تفاهم که می رسند به ایجاد تشکل سیاسی و فرهنگی جهت مقابله و براندازی حکومت می پردازد و گفتنی است که اکثر قریب به اتقاق ترکیب تشکل مزکور از اعضای فعال حکومتی بودند و در تاریخ 2/1/1358 در منزل ایشان واقع در محله کشک با یک سری صحبت های مقدماتی و لازم پایه تشکیلات ریخته شد و تعهد نامه وی مبین بر براندازی نظام و مبارزه با او امضاء گردید و پس از اقامه نماز درمسجد محله مزبور و روضه خواندن، همه قسم یاد کردند که تا پای جان از آرمان مقدس  خود دفاع کنند و برای استحکام و تداوم مجموعه و مصونین سیاسی رمزی میان اعضا تعیین شد که از اوضاع سیاسی به هم اطلاعات بدهند و پیشرفت برنامه را به هم برسانند.
برای گسترش قلمرو و فعالیت ها و تحریک احساسات دینی و ملّی مردم در جهت اهداف تعین شده بنا شد با برخی از شخصیت های روحانی و غیره با احتیاط لازم تماس حاصل شود و از آنجا که رفت و شد مردم و حتی مأمورین بوسیله جاسوسان محلی و غیره تحت کنترل بود بسیار با احتیاط و تحت عنوان جلسات در راستای برنامه های دولتی انجام می پذیرفت.
3/1/1358 شب هنگام ماموران حکومتی به منزل ایشان هجوم می آورند تا مدرکی دال بر همکاری وی با مخالفین خارجی و داخلی بدست آورند که خوشبختانه قبلاً کتب جاسازی شده بود و پس از بردن به مرکز حکومت محلی و بازپرسی های گوناگون همراه با ایجاد رعب و تهدید و... که بیان همه آن ها نه ضرورت دارد و نه در این ظرفیت می گنجید و سرانجام بدون اثبات جرم و بازهم با تعهد کتبی که هروز ساعت 9 صبح بیاید و به مرکز اداری به دفتر امضاء کند، حدود صبح آزاد می شود و در هر حال پس از تماس های میان تشکیلات یاد شده مردم و برخی از صاحب منصبان، طرح براندازی، عملی و حکومت محلی، سقوط و قدرت به دست نیروهای مردمی افتاد و قیام مردم بلخاب به سایر مناطق گسترش پیدا کرد. تا سال 1360 در کنار مجاهدان در مناطق مختلف مشغول فعالیت های فرهنگی تبلیغاتی بود تا سر انجام جهت فراگیری بیشتر از سرچشمه های معرفت شناسی دینی وارد حوزه علمیه قم می گردد و به دروس فقهی، اصول و تفسیر و... اساتید شرکت و از محضر آن ها کسب فیض می کند و علاوه بر تحصیل علوم دینی از تحقیق و تدوین در رشته های علوم قرآنی و سیاسی غافل نمی ماند و تبلیغ که از وظایف عمده یک روحانی است نیز فراموش نمی شود. در مناسبت  های تبلیغی و داخل ایران و پاکستان و افغانستان به سفر تبلیغی می رود و از دیگر فعالیت های فرهنگی وی می توان همکاری با مراکز تحقیقاتی چون صدا وسیما، بخشی فرهنگی حرم، هفته نامه نجات، ستارگان حرم، پژوهشکده باقر العلوم و.. برشمرد که بیان همه آن ها فرصت دیگری می طلبد وسلام.